Područje Štajerske u Sloveniji i Zagorja u Hrvatskoj slikovita je regija obilježena dinamičnom topografijom. Uzduž zavojitih cesta raspršena su manja mjesta, burgovi, samostani i terme s tradicijom od antičkih vremena. Upravo je mreža termi jedan od nositelja regionalne ekonomije, ali i urbanog i kulturnog identiteta Štajerske i Zagorja. Arhitektura termi uglavnom je pripadala razmjerno generičkim jezicima svoga vremena, no s intervencijama Enote u Termama Olimia u Podčetrteku te radovima hrvatskih arhitekata Mikelić-Vreš u obližnjim Tuheljskim toplicama, u regiji se odvijaju radikalna arhitektonska istraživanja. Možda je upravo odmicanje od urbanih centara i specifičnost tipologije termi pomoglo emancipaciji Enote od konvencija. Tako Enota pomiruje senzibilan odnos prema kontekstu, svojevrsnu graditeljsku ekologiju, s neizbježnom potrebom stvaranja prostornog spektakla koji danas traži industrija turizma.

Enota je u Podčetrteku zatekla termalno-turistički kompleks sastavljen od nezanimljivih objekata bez jasnog odnosa prema kontekstu i pejzažu. U seriji projekata koji su se nizali, Enota radi bez master plana te interpolira nove intervencije na starije ili vlastite projekte. Temeljni zahtjevi nisu se mijenjali, samo su rasli u opsegu; tražilo se više gustoće i više spektakla.